Συναισθηματικά Δυνατός Ανθρωπος αλλοιώς ανθρώπινος

 Για να δούμε όμως ποια είναι τα χαρακτηριστικά ενός συναισθηματικά δυνατού ανθρώπου:

1: Πιστεύει πως η αποτυχία δεν είναι το ‘τέλος του κόσμου’, αλλά μία στάση στην πορεία προς την επιτυχία. Ο πραγματικά δυνατός άνθρωπος αντιλαμβάνεται την αποτυχία ως αναπόφευκτο μέρος της μακράς διαδρομής προς την επίτευξη του στόχου. Με το να αντιμετωπίζει την αποτυχία ως ένα προσωρινό εμπόδιο και κυρίως ως ευκαιρία για μάθηση, καταφέρνει να επανέλθει γρήγορα και να προχωρήσει μπροστά με ευκολία. Αντίθετα, ο φαινομενικά δυνατός διαλαλεί σε κάθε τόνο πως η λέξη «αποτυχία» δεν είναι μέρος του λεξιλογίου του. Με αποτέλεσμα όταν τελικά την βιώσει να καταρρακώνεται το ηθικό του, καθώς η αποτυχία καταφέρει πλήγμα στον ήδη εύθραυστο ψυχισμό του.

2: Έχει επίγνωση των αδυναμιών του και προσπαθεί να τις βελτιώσει. Αρχικά εντοπίζει και αναγνωρίζει τις ελλείψεις του. Αφού αποδεχτεί τις ατέλειές του, επιλέγει να επενδύσει χρόνο και ενέργεια στο να τις δουλέψει με σκοπό την ψυχική ενδυνάμωσή του. Οι αδυναμίες δεν αντιμετωπίζονται ως μειονεκτήματα αλλά ως εν δυνάμει πλεονεκτήματα. Αν για παράδειγμα είμαι αναβλητική, μπορώ με πολλή προσπάθεια να γίνω οργανωτική. Επομένως, η πραγματική δύναμη έγκειται στο να αναγνωρίζεις τις ελλείψεις σου αλλά κυρίως να έχεις επίγνωση της σκληρής δουλειάς που χρειάζεται για να τις ξεπεράσεις. Και όχι στο κατά πόσο αποτελεσματικά τις κουκουλώνεις για να μην γίνονται αντιληπτές από τους άλλους.

3: Γνωρίζει ότι η δύναμη δεν είναι συνώνυμη της εξουσίας. Ο φαινομενικά δυνατός άνθρωπος πιστεύει ότι η δύναμή του πηγάζει από την εξουσία που ασκεί στους γύρω του και για αυτό μοιράζει εντολές δεξιά-αριστερά και προσπαθεί να ελέγξει καταστάσεις έξω από αυτόν. Όμως, η δύναμη βρίσκεται μέσα σου όταν καταφέρνεις να διατηρείς την αισιοδοξία ότι όλα θα πάνε καλά, όταν δηλαδή επιβάλλεσαι στον φοβισμένο εαυτό σου να δει το «ποτήρι μισογεμάτο».

4: Έχει οξεία αντίληψη των συναισθημάτων του. Καταλαβαίνει πώς τα συναισθήματα επηρεάζουν τις σκέψεις και την συμπεριφορά του. Έχει δηλαδή αναπτυγμένη συναισθηματική νοημοσύνη καθώς παρατηρεί διαρκώς τον εαυτό του κι έτσι είναι σε θέση να ελέγχει τα συναισθήματά του αντί να τον ελέγχουν εκείνα. Κι ενώ ένας πραγματικά δυνατός ελέγχει τα συναισθήματά του, ο φαινομενικά δυνατός τα καταπιέζει. Ως έλεγχο αντιλαμβάνεται όχι την παρατήρηση, κατανόηση και έκφραση των συναισθημάτων αλλά την πλήρη αποφυγή τους. Εξάλλου όλοι έχουμε ακούσει πως «οι δυνατοί δεν κλαίνε» εμποδίζοντας στην λύπη να εκδηλωθεί. Επειδή όμως τα συναισθήματα έχουν την δική τους υπόσταση και το να μην τα βλέπεις δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν, θα βρουν έναν τρόπο να βγουν στην επιφάνεια κάνοντας την καθημερινότητά σου πιο δύσκολη. Συνήθως εμφανίζονται με το ανεπιθύμητο πρόσωπο του θυμού.

5: Αντιλαμβάνεται πως το «είμαι δυνατός» δεν είναι το ίδιο με το «αντέχω στον πόνο». Ο φαινομενικά δυνατός συνήθως περηφανεύεται για την ανθεκτικότητά του στον ψυχικό πόνο. «Έχω περάσει τόσα κι ακόμα στέκομαι», μπορεί να έχεις ακούσει να λένε. Κι όμως, η πραγματική δύναμη δεν έγκειται στο να υπομένεις στωικά τον πόνο, αλλά στο να γνωρίζεις τα όριά σου στον πόνο. Όπως όταν γυμνάζεις το σώμα σου και ένας έντονος μυϊκός πόνος θα σε κάνει να σταματήσεις την άσκηση, το ίδιο συμβαίνει και με τον ψυχικό πόνο. Η δύναμη δεν βρίσκεται στο να παραμείνεις όρθιος ενώ νιώθεις να λυγίζεις από το βάρος του δυσβάστακτου φορτίου πόνου. Δύναμη είναι το να πέσεις και μετά να σηκωθείς. Σε αυτή του την προσπάθεια, ο δυνατός δεν διστάζει να στραφεί σε άλλους ανθρώπους (φίλους, σύντροφο ή life coach) που θα τον βοηθήσουν να νιώσει καλύτερα. Γιατί ο πραγματικά δυνατός άνθρωπος βιώνει τον πόνο όχι απορροφώντας τα χτυπήματα ως ένας άλλος σάκος του μποξ, αλλά ως μία ευκαιρία να εξελιχθεί, να βελτιωθεί. Το να αντιμετωπίζει την όποια επώδυνη εμπειρία (απώλεια αγαπημένου προσώπου, περιπέτεια υγείας, χωρισμός, απόλυση, κτλ.) ως μία διδακτική εμπειρία δεν είναι καθόλου εύκολο, αλλά γνωρίζει ότι μόνο έτσι το επόμενο χτύπημα θα τον βρει πιο δυνατό.

6: Έχει αυτοπεποίθηση. Ένας άνθρωπος που επιδεικνύει όλα τα παραπάνω γνωρίσματα λογικό είναι να πιστεύει στον εαυτό του, να πιστεύει δηλαδή πως θα καταφέρει να ανταπεξέλθει στις όποιες αντιξοότητες συναντήσει στην διάρκεια της ζωής του. Όμως, προσοχή: η πραγματική αυτοπεποίθηση είναι σιωπηλή. Δεν κραυγάζει. Το να έχει κάποιος ύφος «ξέρεις ποιος είμαι εγώ και τι έχω περάσει; μπορώ να καταφέρω τα πάντα» είναι επίπλαστη αυτοπεποίθηση. Ο ανασφαλής άνθρωπος προβάλλει αυτή την φτιαχτή εικόνα του δυναμικού ανθρώπου με την ελπίδα ότι θα πείσει τους άλλους ότι είναι πράγματι δυνατός και μέσω της αντίδρασης των άλλων θα καταφέρει να πείσει και τον ίδιο του τον εαυτό. Το ‘παίζει σκληρός’ γιατί η αυτοεκτίμησή του συνδέεται με το πώς τον βλέπουν οι άλλοι. Ενώ, εκείνος που πραγματικά έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του και στις ικανότητές του δεν χρειάζεται να το αποδείξει στους άλλους προκειμένου να το πιστέψει ο ίδιος. Το αποπνέει. Και προσπαθεί καθημερινά να ενισχύει την αυτοπεποίθησή του εξαιτίας της εσωτερικής του ανάγκης να βελτιωθεί. Η αυτοεκτίμησή του συνδέεται με τους στόχους, την προσπάθεια επίτευξής τους, την κατανόηση συναισθημάτων και γενικότερα την προσπάθεια εξέλιξής του. Επιλέγει να επενδύσει ενέργεια και χρόνο στο πώς θα ενισχυθεί ψυχικά, πώς θα γίνει καλύτερος σε όλους τους τομείς της ζωής. Ανταγωνίζεται μόνο τον εαυτό του, τού αναγνωρίζει τις επιτυχίες αλλά δεν τον τιμωρεί για τις αποτυχίες – μαθαίνει από αυτές. Και βάζει πάλι μπροστά για την επόμενη κατάκτηση που θα ενισχύσει περαιτέρω την αυτοπεποίθηση. Επομένως, ένας άνθρωπος με αυτοπεποίθηση, συναισθηματική νοημοσύνη, ρεαλιστικές προσδοκίες από τον εαυτό του –δηλαδή με αυτογνωσία-, αισιόδοξη στάση στη ζωή, ένα υποστηρικτικό δίκτυο φίλων και γνωστών και διάθεση για μετατροπή κάθε εμπειρίας σε μάθημα ζωής, είναι ένας δυνατός άνθρωπος. Μπορεί και να φαίνεται με την πρώτη ματιά πως είναι δυνατός, μπορεί και να χρειάζεται περισσότερο χρόνο να το παρατηρήσουμε. Δεν έχει σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι ο ίδιος έχει αναπτύξει την νοοτροπία του μαχητή και αυτό κάνει καλύτερη και ομορφότερη την ζωή του. Κι ο άλλος; Ο ανασφαλής που έχει συνηθίσει να οχυρώνεται πίσω από το προσωπείο μαχητή για να κρύψει τις ανασφάλειές του; Δεν έχει ελπίδα στην ευτυχία; Τα καλά νέα είναι ότι μπορεί να μετατρέψει το ισχυρό περίβλημα σε κάτι ουσιαστικό, σε μία ισχυρή νοοτροπία. Και τότε θα έχει εναρμονίσει το ‘είναι’ με το ‘φαίνεσθαι’.

Koula Chomata

Certified International Life Coach, Clinical Hypnotherapist NGH USA, EICH UK, Master Practiotioner in Neurolinguistic Programming

πάλη ή φυγή

Η αντίδραση φόβου «πάλης ή φυγής» («fight or flight» όπως είναι ευρέως γνωστή), είναι μια απόκριση του οργανισμού στο στρες που χαρακτηρίζεται από έκρηξη της αδρεναλίνης, ταχυκαρδία και διεσταλμένες κόρες των ματιών.

Ο όρος «πάλη ή φυγή» («μάχη ή πτήση» κατ’ άλλους) χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στις αρχές του 20ού αιώνα από τον Walter Cannon, έναν Αμερικανό φυσιολόγο. Ο Cannon χρησιμοποίησε τον όρο για να περιγράψει τα ζώα που υποβλήθηκαν σε καταστάσεις όπου είτε αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν, είτε να προετοιμαστούν να πολεμήσουν για να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους από τον κίνδυνο. Μια τέτοια ανταπόκριση μπορεί επίσης να ονομάζεται υπερδιέγερση, ή μία απόκριση σε οξύ στρες.

Σύμφωνα με τις περιγραφές του Cannon, όταν ένα ζώο φοβάται ή απειλείται, το συμπαθητικό νευρικό σύστημα ανταποκρίνεται, προκαλώντας αύξηση της αδρεναλίνης και μεταβολές στις κόρες των ματιών και στους χτύπους της καρδιάς. Μερικές φορές απαιτείται επιπλέον δύναμη που φαίνεται στις εκρήξεις της ταχύτητας, εάν ένα ζώο τρέχει μακριά ή μένει να επιτεθεί. Μερικοί αναφέρονται επίσης σε μία τρίτη κατάσταση «τρόμου», που συμβαίνει όταν ένα ζώο δεν παλεύει, ούτε φεύγει, αλλά πανικοβάλλεται και λιποθυμά ή μένει «άγαλμα», κάτι που συμβαίνει για παράδειγμα στα πρόβατα αν τρομάξουν (η πρώτη περίπτωση) ή στα ελάφια όταν τυφλώνονται από τους προβολείς (η δεύτερη περίπτωση).

Η απόκριση «πάλης ή φυγής» εμφανίζεται και στους ανθρώπους σε περιόδους στρες ή κινδύνου. Σε ορισμένες περιπτώσεις, το συμπαθητικό νευρικό σύστημα προκαλεί τέτοιες ακραίες ανυψώσεις της αδρεναλίνης που οι άνθρωποι είναι σε θέση να κάνουν πράγματα που θα ήταν αφύσικο να κάνουν υπό κανονικές συνθήκες, όπως για παράδειγμα να σηκώσουν ένα αυτοκίνητο που έχει πλακώσει ένα αγαπημένο τους πρόσωπο. Η αντίδραση πάλης ή φυγής μπορεί να είναι εξαιρετικά ισχυρή, αλλά δεν λειτουργεί πάντα προς όφελός μας.

Οι άνθρωποι μπορεί να αντιμετωπίσουν αυτή την αντίδραση, όχι μόνο σε καταστάσεις που γίνεται αντιληπτός ένας κίνδυνος, αλλά κατά τη διάρκεια μιας λεκτικής διαφωνίας. Αυτό μπορεί να τους αναγκάσει να συνεχίσουν τη συζήτηση και να τη συνδυάσουν ακόμα και με μια σωματική επίθεση, αν το συμπαθητικό νευρικό σύστημα δουλεύει… υπερωρίες κατά τη διάρκεια μιας λεκτικής διαφωνίας.

Αλλοι νοιώθουν την ανάγκη να φύγουν και αν ένα άτομο θέλει πραγματικά να βγει από μια λεκτική διαφωνία, δεν θα πρέπει να προσπαθήσετε να το σταματήσετε, γιατί τότε η φυγή (flight) μπορεί να προκαλέσει πάλη (fight) αν αισθανθεί ότι δεν μπορεί να ξεφύγει από την επίθεση και νοιώσει στριμωγμένο.

Επιπλέον, μερικοί άνθρωποι, ειδικά εκείνοι με διαταραχή μετα-τραυματικού στρες (PTSD), διαταραχή πανικού ή διαταραχή γενικευμένου άγχους, μπορεί να έχουν μια αντίδραση «πάλης ή φυγής» χωρίς εμφανή ή προφανή λόγο. Το συμπαθητικό νευρικό σύστημα «αστοχεί» και ξαφνικά το να μην μπορεί το άτομο να βρει τα κλειδιά του ή κάτι άλλο που ψάχνει, του προκαλεί μια ταχυκαρδία, δυσκολία στην αναπνοή ή μια ολοκληρωτική επίθεση πανικού. Για τα άτομα με PTSD, μικρές υπενθυμίσεις  παρελθόντων τραυματικών γεγονότων, όπως μια μυρωδιά, η θερμοκρασία ή το να βρεθούν σε ένα χώρο που έχει συμβεί ένα τραυματικό γεγονός μπορεί να προκαλέσει την επιθετική τους συμπεριφορά προς τους άλλους, ή να τους προκαλέσει πανικό και να ψάχνουν απεγνωσμένα να φύγουν από το συγκεκριμένο μέρος και να αλλάξουν άμεσα περιβάλλον.

Μερικές φορές η απόκριση της «φυγής» δεν είναι ιδιαίτερα εμφανής στον άνθρωπο. Η απόσυρση από την κοινωνική αλληλεπίδραση, ακόμη και η παρακολούθηση τηλεόρασης ή το σερφάρισμα στο Ιντερνετ, θα μπορούσε να θεωρηθεί ως μια μικρή αντίδραση «φυγής», όταν βιώνεται μια στρεσογόνος κατάσταση. Σε μελέτες για το φύλο και την καταπολέμηση ή την αντίδραση της φυγής, έχει παρατηρηθεί ότι οι άνδρες τείνουν να βιώνουν το αίσθημα αυτό στα άκρα, να γίνονται δηλαδή είτε πιο επιθετικοί είτε να φεύγουν πιο εύκολα, απ’ ό,τι οι γυναίκες, κάτω από στρεσογόνες καταστάσεις, ίσως επειδή οι γυναίκες στον πολιτισμό μας τείνουν να είναι πιο υποστηρικτικές στην οικογένεια και τους φίλους και να συζητούν περισσότερο τα προβλήματά τους.

Οι περισσότεροι άνθρωποι θα κληθούν να αντιμετωπίσουν μια κατάσταση «fight or flight» σε κάποια αγχωτική περίοδο της ζωής τους. Παρόλο που κάποτε ήταν μια ενστικτώδης συμπεριφορά που σκοπό είχε να προστατεύσει τα ζώα ή τους ανθρώπους από το κίνδυνο (για τα ζώα εξακολουθεί να ισχύει ως μέσο προστασίας) μπορεί πολλές φορές να είναι εξαιρετικά ψυχοφθόρος για τον άνθρωπο. Αν κάποιος βρίσκεται σε μια τέτοια κατάσταση πλήρους υπερδιέγερσης, αυτό μπορεί να τον οδηγήσει σε προβλήματα του εντέρου, σε πανικό, σε απομόνωση, σε δυσκολία στον ύπνο ή σε δύσπνοια. 

Αν η απόκριση αυτή συμβαίνει χωρίς να υπάρχουν ερεθίσματα (από το πουθενά δηλαδή), χωρίς να υπάρχει ένας πραγματικός κίνδυνος ή μια αγχωτική κατάσταση που εξελίσσεται, τότε θα πρέπει να διερευνηθούν οι λόγοι που προκαλείται αυτή η απόκριση με τον θεραπευτή σας.

Μια εξαιρετική αποτελεσματική μέθοδος είναι η αναδρομή στην αιτία μέσω της εναλλακτικής αφάρμακης μεθόδου υπνοθεραπείας. 

Hypnotherapist coach Koula

Προσελκύεις ΤΟΞΙΚΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ; Προσελκύσε την ιδανική σχέση, μέσω της...

Τι είναι το life Coaching

Τί είναι το Life Coaching
Το Life Coaching (Προσωπική υποστήριξη) είναι ένας τρόπος να φέρετε πραγματική αλλαγή στη ζωή σας. Ένας καλό coach μπορεί να σας υπστηρίξει με τέτοιο τρόπο που πραγματικά να μεταμορφωθεί η ζωή σας όπως την θέλετε.

Το Life Coaching γίνεται μες διάφορους τρόπους και μπορεί να προσαρμοστεί αρκετά στον τρόπο ζωής σας. Η επιδίωξή μου είναι να σας βοηθήσω να προχωρήσετε τη ζωή σας. Eίχα την ευχαρίστηση να βοηθήσω πολλούς ανθρώπους να εξελιχθούν, να έχουν καλύτερη ποιότητα ζωής, καριέρας και σχέσεων και να επιτύχουν τους στόχους τους.

Ιστορικά
Το Life Coaching (Προσωπική Υποστήριξη) ξεκίνησε στις ΗΠΑ και συγκεκριμένα στην Καλιφόρνια στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Άνθρωποι που όμως δεν είχαν καμιά ψυχολογική πάθηση αλλά είχαν ανάγκη καθοδήγησης, υποστήριξης, κινητοποίησης λόγω των απαιτήσεων των σχέσεων, εργασίας και σημερινής κοινονίας. Άνθρωποι που έψαχναν κάποιον να τους βοηθήσει με ένα οργανωμένο και συστηματικό τρόπο να ανακαλύψουν τι πραγματικά θέλουν, να βελτιώσουν τη ζωή τους και να επιτύχουν τους στόχους τους. Έτσι γεννήθηκε το Life Coaching ή Προσωπική Υποστήριξη.

Πως θα σας βοηθήσω ως Life Coach;
Σαν προσωπικός σας Life Coach θα δουλέψω μαζί σας και θα σας βοηθήσω:

• Να καταλάβετε τον εαυτό σας και τις ανάγκες σας
• Να βάλετε προτεραιότητες στη ζωή σας
• Να πραγματοποιήσετε τις αλλαγές που έχετε κατά νου
• Να δείτε τις εναλλακτικές σας
• Να θέσετε στόχους
• Να βάλετε σε εφαρμογή αποτελεσματικές στρατηγικές και πρακτικές για να πραγματοποιήσετε τους στόχους αυτούς
• Να κινητοποιηθείτε και
• Να παραμείνετε συγκεντρωμένοι στους στόχους σας

Είδη Life Coaching
Το Life Coaching γίνεται μες διάφορους τρόπους και μπορεί να προσαρμοστεί αρκετά στον τρόπο ζωής σας.

• Προσωπικές συναντήσεις / συνεδρίες
• Τηλεφωνικό Life Coaching
• e-mail Life Coaching

Η Κούλα Χωματά είναι προσοντούχος πιστοποιημένη life Coach, είναι master practitioner στον νευρογλωσσικό προγραμματισμό, και πιστοποιημένη κλινικός υπνοθεραπευτής από το EICH London, και NGH USA.

T: 7777 3337

Τα τρία κλειδιά επιτυχίας στην κλινική υπνοθεραπεία

How Does Hypnosis Work?

Hypnosis is usually considered an aid to psychotherapy (counseling or therapy), because the hypnotic state allows people to explore painful thoughts, feelings, and memories they might have hidden from their conscious minds. In addition, hypnosis enables people to perceive some things differently, such as blocking an awareness of pain.

Hypnosis can be used in two ways, as suggestion therapy or for patient analysis.

• Suggestion therapy: The hypnotic state makes the person better able to respond to suggestions. Therefore, hypnotherapy can help some people change certain behaviors, such as stopping smoking or nail biting. It can also help people change perceptions and sensations, and is particularly useful in treating pain.
• Analysis: This approach uses the relaxed state to explore a possible psychological root cause of a disorder or symptom, such as a traumatic past event that a person has hidden in his or her unconscious memory. Once the trauma is revealed, it can be addressed in psychotherapy.

dr Alfred Barrios Phd research on effectiveness of various methods of therapy.

presented a review many years ago in the journal, "Psychotherapy: Theory, Research and Practice (1970)" and also published in American Health magazine.
He gave the following recovery rates:

• Hypnotherapy was 93% after an average of 6 sessions.
• Psychoanalysis was 38% success rate after an average of 600 sessions.
• Behavior Therapy was 72% after 22 sessions.
  

A copy of this entire article, entitled "Hypnotherapy: A Reappraisal", can be found at his website, http://www.stresscards.com/ , in the articles section.